აჩიკოს და თუთას მწვანე ამბები

"ჩვენ ქარი წაგვიღებს"

ძნელია ასეთი ამბების მოყოლა, თუ არ მიედ-მოედე.თვალებში მიყურებს. მერე ხელებზე. ისევ თვალებში. მე კი ეს ღილი მომწონს. ბავშვობაში ჩემ საყვარელ ჯემპრს ეკერა. მერიდება, ვკითხო, მხოლოდ ამ ერთს ყიდის, თუ საჩვენებლად უდევს და დანარჩენებს სადმე დაჟანგულ კოლოფში ინახავს.- 5 თეთრიო.მაღვიძარა არ მინდა? ლარად.ჩუმად ვამბობ: "არ მინდა".აღარ ჩამეკითხება. - მიხვდება.

ეს კოვზები. ლამბაქები, სამურაბე. ყველაფერი ბებიას სახლიდან გამოზიდეს თითქოს. დაბზარულები. დავიწყებულები.
ეს ფინჯანი. იოდისფერი პიონები ახატია. როგორც ჩვენსას. მაშინ.
გუშინ დედის დღე იყო. გაბზარულ საწვენეში ანთია 3 მარტი.

ზოგი თუნუქით გადახურულ ჯიხურშია შეყუჟული. - გაუმართლათ. ან ძველები არიან.
ამათ კიდე ლურჯი ცელოფნები აქვთ დაფენილი მიწაზე, ან მაგიდის სუფრები. კუთხეებში ქვებით. დასამძიმებლად.
ქარს ვერ იტანენ. უცებ წამოუბერავს და. მიაქვს გახუნებული მაქმანები. სატელეფონო წიგნაკი. თარგები. გახსოვთ? კერვის შემსწავლელი წიგნები რომ იყო. უზარმაზარ შლიაპიანი ქალები რომ ეხატა. შუაში ექვსად გადაკეცილი ქაღალდით. ეგ თარგები მიაქვს ხოლმე ქარს.
გამოყენებული ფირებიც. ტრამვაის ბილეთები. რუსული რუბლი. კუპონი.

 

აქ ებიც უყვართ. ანუ, ხშირად მოვდივართ. ამათ უფრო შვილიშვილები ჰყავთ ამ ხნის.

ხელიდან ხელში გადაჰყავთ ები. ფერადი მძივებით ამხიარულებენ. ესეც რომ უცინის, ხელები უთბებათ. თვალებში - შუქი.

თამარა ბებო. ეს მარინა. იქ ელზა, ელიჩკა ბებოს ვეძახით. ემალის პაატარა ჭიქა აჩუქა ების. ები ჩემი შვილია. 

აქ სათამაშოებიცაა. ბევრი.  ნასუფრალივით სათამაშოები. - უცხვირო ბურატინო. ცალთვალა მურია. ჟანგიანი ბზრიალები. ნაძვის ხის სათამაშოები. რა ჯადოსნური ფერებით ლივლივებდა შობის ღამეები! ბრჭყვიალა ვარდისფერი. ცისფერი. საბჭოთა ელვარე ვარსკვლავები. საშობაო ნათურები ვიყიდეთ ერთხელ. ხუთი ლარი ღირსო, ბოდიში მომიხადა, მუშაობსო, თორე...

ემალის ჭიქები. ნახატებიანი. ციყვი და ზღარბი. გაცრეცილი სოკო.

წითელი, თეთრკოპლებიანი ფინჯნები.

რეზინა.

ღამის ქოთანი.

რუსულ-ქართული ლექსიკონი.

 

ლამფები. მაშინ ყველაფერს ამ ლამფების სუნი ჰქონდა. ტანსაცმელებს, ოთახის შპალერს, მაგიდის გადასაფარებელს. ანუ ნავთის და ცოტაც კვამლის, სიმწარისთვის.

ახლახან მარტო წავედი. რაღაც დამჭირდა. 

ქარი დამხვდა. და ერთადერთი მოხუცი კაცი.  

და ლითონის მილზე დაკიდებული ჭაღი ირწეოდა. წკარუნით.
ამინდის პროგნოზი წინა დღეს გამოაცხადეს.